Most Piaskowy na Bystrzycy

Przedstawiona rycina ukazuje wybudowany w 1823 r. most na rzece Bystrzycy, kosztował on wówczas 13 000 talarów. Most ten znajdował się w miejscu obecnego mostu w pobliżu szpitala przy ul. Westerplatte. W 1829 r. uszkodziła go powódź (w Bystrzycy utonęły wówczas cztery osoby) i jego naprawa kosztowała aż 10 000 talarów. Most ten przetrwał do maja 1945 r., kiedy to wysadziły go cofające się wojska niemieckie. Po wojnie zbudowano w tym miejscu nowy most.
Warto wspomnieć, że w tym samym miejscu już w roku 1323 istniał kamienny most, który jest uważany za najstarszy na ziemiach polskich. W średniowieczu był on nazywany mostem Św. Ducha, ponieważ w pobliżu jego istniał szpital dla trędowatych i kaplica pod tym wezwaniem. W nieznanym czasie ów most kamienny został zniszczony, a na jego miejscu wybudowano most drewniany. Opisywany most był przez ostatnie kilkaset lat nazywany „Mostem Piaskowym”. Zapewne nazwa ta była związana z przewożonym po nim piaskiem ze żwirowni będącej własnością miasta. Znajdowała się ona na wzgórzu zwanym Górą Piaskową albo Krowimi Górami przy dzisiejszej ul. Bystrzyckiej.
Wybudowany po zakończeniu II wojny światowej prowizoryczny most drewniany został w 1953 r. rozebrany i następnie w ciągu roku wybudowano most betonowy na wahaczach stalowych. Przewody wodne i kanalizacyjne przeprowadzono pod dnem rzeki, natomiast przewody elektryczne i gazowe – bezpośrednio pod mostem. Most przesunięto o 15 stopni w stosunku do osi mostu poprzedniego (resztki jego filarów widać nadal na dnie Bystrzycy). Budowę realizowało Zjednoczenie Robót Inżynierskich Oddział V w Stalinogrodzie (Katowice) ul. Montażowa nr 6, Pododdział Wrocław ul. Kołłątaja 24. Kierownikiem budowy był inż. Wichruk oraz technik Stanisław Witamborski. Nadzór budowlany sprawował inspektor nadzoru inż. Brengner (świdniczanin). Inwestorem budowy było Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Świdnicy.