Łysakowski Roman

Roman Łysakowski urodził się  8 sierpnia 1899 roku we Lwowie. Dzieciństwo artysty upływało pomiędzy centrum dużego miasta, jakim był wówczas Lwów, a podkarpacką wsią. Roman Łysakowski uczył się początkowo u prywatnego nauczyciela. Potem został uczniem IV Gimnazjum Lwowskiego, gdzie szczególną wagę przykładano do poziomu nauki języków klasycznych (m. in. kolegą szkolnym Łysakowskiego był Jan Parandowski). Lata gimnazjalne to lata I wojny światowej. Sytuacja wojenna powoduje zawieszenie zajęć szkolnych.
    Po zdaniu w 1917 roku przyśpieszonej matury, Łysakowski musiał zgłosić się do  armii Austro-Węgier. Trafia do oficerskiej szkoły artyleryjskiej w Ołomuńcu, a później do kadry pułku w Litomierzycach. Wkrótce jednak, ze względu na konieczność objęcia gospodarstwa rolnego po zmarłym dziadku, rezygnuje z kariery w amii. W 1919 roku wyjeżdża do Lwowa i zgłasza się do polskiego wojska. Służył w VI Pułku Artylerii Ciężkiej i w roku następnym wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
    W 1923 roku podejmuje naukę na Politechnice Lwowskiej (Wydział Architektury), gdzie studiuje dwa lata. Później przeniósł się do Krakowa i podejmuje naukę na Akademii Sztuk Pięknych. Studia na ASP w Krakowie rozpoczął w 1927 roku. Był uczniem profesorów: W. Jarockiego, F. Pautscha, W.Weissa oraz J. Pankiewicza. W 1932 roku ukończył Akademię. Przebywa we Francji, gdzie spotkał się  z Pankiewiczem i skupionymi wokół niego kolorystami. Po artystycznej podróży wraca  do własnej pracowni  w Krakowie. Wystawia kilkakrotnie w krakowskim Pałacu Sztuki, urządza ekspozycję w warszawskim Instytucie Propagandy Sztuki i uczestniczy w międzynarodowej wystawie w Budapeszcie.
    W 1939 roku zostaje powołany do służby wojskowej jako porucznik artylerii. Od 1939 do 1943 roku przebywa w obozie internowanych oficerów polskich w Egerze (Węgry). Artysta podczas pobytu w niewoli jenieckiej szkicuje kolegów z obozu oraz maluje pejzaże. Maluje również obrazy olejne, głównie portrety. Po wkroczeniu Niemców na Węgry, przebywający tam Polacy zostali wywiezieni do Rzeszy, a wśród nich także Roman Łysakowski. W latach 1943-1945 przebywa jako więzień w obozach: Luckenwalde k. Berlina oraz Strasshof i Kaisersteinbruch w Austrii.
    Artysta w 1945 roku powraca do kraju. W Krakowie jego pracownia została zrujnowana a obrazy rozkradzione. Postanawia rozpocząć nowe życie. Początkowo przebywa w Poznaniu, Gostyniu i w Pszennie, a dopiero we wrześniu 1945 roku trafia  do Świdnicy. Podejmuje pracę w różnych instytucjach, m.in. w przemyśle i energetyce. W latach pięćdziesiątych powstaje cykl jego rysunków – zielnik. W 1954 roku powraca do wykonywania swojego zawodu. Bierze udział w prowadzeniu Ogniska Plastycznego. Projektuje w tym czasie wnętrza świdnickich sklepów i restauracji. Odnawia  zabytkowy gotycki kościół  w Pszennie. Wykonuje rysunki, mozaikę, obrazy olejne i akwarele, które wystawia we Wrocławiu, Świdnicy i na Górnym Śląsku.
    Za swoją działalność otrzymał odznaki: X-lecia i XV-lecia Miasta Świdnicy, a w 1973 roku nagrodę „Miasta i powiatu świdnickiego”.
    Był aktywnym członkiem Komisji Opieki nad Zabytkami. W latach siedemdziesiątych w licznych jego pracach olejnych bądź akwarelach utrwalał piękno naszego miasta oraz wielu miast dolnośląskich. Powstało wiele obrazów olejnych – portretów ludzi zasłużonych. Wystawiał swoje prace w Muzeum Dawnego Kupiectwa w Świdnicy, Muzeum Okręgowym w Wałbrzychu i na Zamku Książ. Brał również udział w wystawach zbiorowych: w Katowicach, Krakowie, Lwowie, Warszawie i Budapeszcie.
    Mimo zaawansowanego wieku był artystycznie aktywnym. Po śmierci żony przeprowadził się do Wrocławia, gdzie zmarł 13 września 1992 roku. Romana Łysakowskiego pamiętamy jako człowieka twórczego, a jego obrazy emanują  swoistą prostotą i pogodą, które trafiają  do gustów każdego człowieka.