Kalendarium dziejów Świdnicy (od początku XIII wieku do 1526 roku). Część II – od 1363 r. do 1526 r.

1363
30 IX
Książę Bolko II nadał miastu Świdnicy prawo magdeburskie i zezwolił na odwoływanie się do Magdeburga w sprawach spornych.
6 XII
Ława miasta Magdeburga udzieliła swego prawa Świdnicy i pozwoliła przekazywać je dalszym miastom oraz pouczyła rajców świdnickich co do sposobu obsadzania ławy miejskiej.
– Miasto zyskało od Karola IV przywilej wolnego handlu z Wrocławiem.
– Miasto uzyskało wolniznę podatkową na rok w zamian za wyłożenie 50 grzywien na umocnienie murów miejskich i obwarowanie Nowego Miasta.

1364
– Bolko II otrzymał w zastaw Złotoryję oraz w dożywocie od Karola IV Dolne Łużyce.

1366
18 XII
Bolko II zezwolił Mikołajowi Sachenkirchowi na budowę sztolni w Starym Zdroju (obecnie dzielnica Wałbrzycha).

1368
28 VII
Zmarł Bolko II. Został pochowany w Krzeszowie, gdzie znajduje się mauzoleum Piastów świdnickich.

1368–1392
– Rządy w księstwie sprawowała wdowa po Bolku II, księżna Agnieszka.

1369
11 X
Karol IV potwierdził prawa księżnej Agnieszki do obu księstw, którymi miała władać dożywotnio, zgodnie z zapisem Bolka II.
12 X
Do Świdnicy przybył Wacław, syn Anny Świdnickiej i Karola IV, który oświadczył, że obejmuje Księstwa Świdnickie i Jaworskie w dziedziczne posiadanie, a w wypadku jego bezpotomnej śmierci oba księstwa przejdą na jego ojca, Karola IV.
– Księżna Agnieszka zezwoliła na ustawienie kramów rybnych, śledziowych i żelaznych.

1371
12 II
Za panowania księżnej Agnieszki rada miejska Świdnicy wykupiła urząd wójta.
– Księżna Agnieszka przedłużyła nadane przez męża mieszczanom w 1351 r. (a prolongowane następnie przez niego w 1361 r.) prawo bicia złotych florenów i srebrnych monet.
– Miasto kupiło kamieniołom koło Niegoszowa.

1372
– Ludwik Węgierski jako król polski potwierdził rezygnację z praw do Śląska.
– Ostateczna likwidacja świdnickiego zgromadzenia beginek.
– Miasto nawiedziła epidemia.

1374
– W tym czasie działało w Świdnicy 16 cechów.
– Księżna Agnieszka ustanowiła wolny targ na mięso w soboty.

1375
16 XI
Rada miasta Świdnicy zarządziła coroczny wybór spośród członków ustępującej rady jednego rajcy zwanego vitricus. Do jego zadań należało nadzorowanie wraz z proboszczem finansów kościelnych. Funkcji tej nie można było odrzucić pod karą 20 grzywien groszy.

1376
– Zakazano budowy domów poza wytyczoną linią ulicy (próba regulacji zabudowy miasta).

1378
– Księżna Agnieszka ustanowiła czwartek drugim dniem wolnego targu na chleb.
– Pierwsza wzmianka o działającym w Świdnicy wytwórcy pergaminu imieniem Johann.
– Potwierdzone zostało istnienie kaplicy pw. św. Wawrzyńca przy Bramie Dolnej (u zbiegu dzisiejszych ulic Długiej i Pułaskiego).
– Śmierć cesarza Karola IV. Władza w Czechach przeszła w ręce Wacława IV, syna Karola i Anny świdnickiej.

1379
– Rada miejska zezwoliła na wznoszenie przy kramach izb mieszkalnych pod warunkiem, że kram byłby murowany i kryty dachówką.
– Pierwsza wzmianka o synagodze żydowskiej znajdującej się między dzisiejszymi ulicami Kotlarską i Grodzką.

1380–1382
– Wojna „piwna” (lub „klesza”) we Wrocławiu. Istniejący w tym mieście zakaz sprowadzania piwa ze Świdnicy złamał książę legnicki Rupert, który wysłał swemu bratu, dziekanowi kapituły katedralnej, w prezencie piwo świdnickie. W wyniku konfliktu Wrocław obłożono interdyktem.

1382
– Księżna Agnieszka przedłużyła miastu prawo bicia złotych florenów i srebrnych monet.

1384
– Wacław IV zezwolił Świdnicy, Strzegomiowi i Jaworowi na zorganizowanie własnych oddziałów zbrojnych dla ochrony kupców przed rabusiami.
– Pierwsza wzmianka o łaźni przy ulicy Piotrowej (dzisiejsza ul. Bohaterów Getta).
– Wzmiankowany jest Henryk jako kolejny lekarz działający w Świdnicy.
– Świdnica wraz z innymi miastami królewskimi otrzymała prawo ścigania i aresztowania sprawców popełnionych w mieście przestępstw, bez względu na stan, do którego należeli.

1385
– Źródła poświadczają strycharza imieniem Apecz – budowniczego kościoła parafialnego pw. św. Stanisława i św. Wacława.

1386
– W tym roku dokonano rozdziału funkcji urzędowych i kupieckich ratusza. Rada miejska postanowiła, że sąd ziemski, miejski i żydowski będą miały swe miejsce w górnej części ratusza.
– Z tego roku pochodzi wzmianka o pierwszym w mieście brukarzu.

1387
– Powstał pierwszy związek książąt śląskich w celu zapewnienia krajowi pokoju i bezpieczeństwa.

1389
13 III
Rajcy miejscy, bez zgody księżnej Agnieszki, pod naciskiem cechów świdnickich dokonali zmiany prawa wyboru do rady miejskiej. Przedstawiciele cechów zyskali udział w sprawowaniu rządów nad miastem. Wyborów wedle tych reguł dokonano jedynie dwukrotnie. W 1391 r. księżna uznała, że miasto utraciło prawa do wykupionego w 1371 r. wójtostwa dziedzicznego.
– Rozruchy w mieście w związku z walką pospólstwa o dopuszczenie do stanowisk w radzie miejskiej.
– Księżna Agnieszka pozwała przed sąd Żyda o nazwisku Nassau pod pretekstem sprofanowania Najświętszego Sakramentu.

1390
8 I
Rada miejska zdecydowała, że dość liczni w mieście bednarze powinni osiedlać się tylko przy ulicy Bednarzy. Do tego roku obecna ul. Teatralna zwała się ulicą Tkaczy, zaś po 1390 roku – Bednarzy.

1391
– Pożar miasta, w którym zniszczony został klasztor Franciszkanów. Księżna darowała miastu 100 grzywien czynszu.
– Z inicjatywy księżnej Agnieszki doszło do próby unieważnienia nabycia wójtostwa przez radę miejską.

1392
2 II
Zmarła księżna Agnieszka. Księżna jeszcze za życia wskazała na miejsce swojego pochówku świdnicki kościół Franciszkanów, gdzie zgodnie z jej wolą została pochowana. Księstwo Świdnicko-Jaworskie przeszło pod panowanie czeskie. Od tego roku księstwem w imieniu
króla czeskiego rządził starosta. Pierwszym starostą został Beneš z Choustnika (do 1403 r.).

1393
24 VIII
Pożar spowodował zniszczenie prawie całego miasta. Król Wacław IV podarował miastu czynsze na okres 4 lat.

Ok. 1395
– Świdnicki patrycjusz Mikołaj Löwe, który nadzorował budowę kościoła parafialnego, ufundował kaplicę Trzech Króli.

1396
– Król Wacław IV powołał dla Świdnicy tzw. sąd dwunastu, będący trybunałem apelacyjnym wyższego szczebla – namiastką sądu królewskiego. Jego przewodniczącym w imieniu króla był starosta Księstwa Świdnicko-Jaworskiego.

1398
– Dzisiejsza ul. Westerplatte nosiła nazwę Kamiennej Drogi.

1399
– W źródłach pojawiła się kaplica pw. św. Barbary istniejąca już ok. poł. XIV w. Najstarsze kaplice świdnickie powstawały właśnie w tym czasie, nie będąc jeszcze, ze względu na wznoszenie murów miejskich, kaplicami bramnymi.

II poł. XIV w.
– Zamki obronne wzniesione przez Piastów świdnicko-jaworskich stopniowo przeszły w ręce rodów rycerskich.

Ok. 1400
– Rozpoczęto budowę jednej z dwóch planowanych wież kościoła parafialnego pw. św. Stanisława i św. Wacława. Ukończono tylko wieżę południową, która mierzy 103 m.

1403
– Wzmianka o lekarzu świdnickim określanym jako magister Johannes oculista, co świadczyło o daleko posuniętej specjalizacji.

1407
29 VI
Król czeski Wacław IV na mocy ordynacji odwołał urzędującą radę miejską i zalecił staroście powołanie nowej. Przyczyną były trwające przez cały XIV w. spory między cechami a patrycjuszami o miejsca w radzie miejskiej.

1409
– Świdniczanin Jan Hoffman, profesor uczelni praskiej, jako pierwszy wystąpił z postulatem utworzenia uniwersytetu we Wrocławiu.

1416
– Rada miejska wydała „ordynację przeciwpożarową” wskutek wielkiego pożaru z 2 VI 1415 r.

1417
– Świdnica uzyskała od Wacława IV królewski mandat potwierdzający prawo mili oraz ograniczający produkcję pozacechową na wsi. Zakazano zakładania we wsiach Księstwa Świdnicko-Jaworskiego warsztatów rzemieślniczych, browarów, czy też organizowania
targów solnych.
– Umowa między miastem a dzierżawcą miejskiej apteki określająca prawa i obowiązki aptekarza miejskiego.

1419
– Umarł Wacław IV. Na tronie czeskim zasiadł jego przyrodni brat Zygmunt Luksemburski.

1420
9 IV
Król Zygmunt Luksemburski przybył do Świdnicy, która była punktem zbornym wojsk śląskich i łużyckich przeciwko husytom.
29 VIII
Wybuchł wielki pożar, który strawił całe miasto w obrębie murów miejskich. Król zwolnił mieszczan od świadczeń na 8 lat.

1424
– Zarządzenie Zygmunta Luksemburskiego zakazujące mieszczanom z Księstwa Wrocławskiego i Świdnicko-Jaworskiego pomocy husytom. Ponadto zarządzenie zawierało nakaz zabijania kacerzy z prawem przejmowania ich majątków.

1426
– Orzeczenie królewskie nakazywało służbę wojskową mieszczanom posiadającym ziemię.

1428
XII
Wypożyczony ze Świdnicy kat dokonał egzekucji na 40 husytach schwytanych przez mieszczan kłodzkich.

1429–1430
– Wielka wyprawa husycka na ziemie śląskie pod dowództwem Prokopa Wielkiego. Nieudana próba zdobycia Świdnicy w lutym 1429 r.

1429–1433
– Miasto Świdnica uczestniczyło w antyhusyckiej koalicji książąt śląskich, biskupa wrocławskiego oraz miast śląskich.

1430
– Układ Świdnicy z husytami mający na celu zabezpieczenie przed dalszymi najazdami.
– Zakaz sprzedaży detalicznej płótna i barchanu przez samych producentów z pominięciem kramarzy.

1433
15 V
Wojska Świdnicy i Wrocławia rozbiły oddziały husyckie dowodzone przez Piotra Polaka w bitwie pomiędzy Golą Świdnicką a Pożarzyskiem.

1434
4 IV
Miasto otrzymało od cesarza Zygmunta Luksemburskiego zgodę na zaopatrywanie dokumentów pieczęciami z czerwonego wosku, który był zwykle zarezerwowany dla pieczęci królewskich.
4 X
Janko von Chotiemicz sprzedał radzie miasta Świdnicy wójtostwo krajowe za 700 kop groszy praskich.

1437
19 X
Zygmunt, cesarz rzymsko-niemiecki, król węgierski i czeski zatwierdza przywileje i wolności miasta Świdnicy.
9 XI
Zygmunt Luksemburski sprzedał prawo bicia monety ówczesnemu staroście Księstwa Świdnicko-Jaworskiego Janko von Chotiemicz za 1600 kop groszy praskich.
9 XII
Śmierć Zygmunta Luksemburskiego. Rozpoczęły się walki o tron czeski. Polityczny chaos objął cały Śląsk.

1438
– Miasto nawiedziła epidemia.

1444
VI
Stany Księstwa Świdnicko-Jaworskiego i Księstwa Wrocławskiego zawarły związek zbrojny w celu wytępienia rycerzy-rabusiów i zaprowadzenia spokoju na Śląsku.

1446
– Rada miejska Świdnicy odkupiła od Janko von Chotiemicz prawo bicia monety za 1600 kop groszy praskich.

1450
– Chaos monetarny będący skutkiem zjawiska psucia monety wymusił na stanach śląskich porozumienie w sprawie bicia jednakowej monety przez wszystkie mennice śląskie. Zła moneta miała być wycofana z wyjątkiem groszy wrocławskich, świdnickich, nyskich i brzeskich.

Poł. XIV w.
– Prawdopodobnie w Norymberdze odlano zamówione przez Świdnicę wielkie działo o wadze ok. 5500 kg. Nazywano je Lochą. Do jego transportu potrzebowano zaprzęgu złożonego z kilkudziesięciu koni. W 1635 r. wystrzelono z tej armaty, kiedy ogłoszono zawarcie pokoju pomiędzy cesarzem i elektorem saskim. Kamienna kula o wadze ponad 3 cetnarów (ok. 160 kg) poleciała na odległość 2667 kroków. Armatę załadowano wówczas cetnarem prochu. W grudniu 1647 r., z polecenia starosty Księstwa Świdnicko-Jaworskiego Georga Ludwika von Stahremberga, została ona rozbita i przetopiona.

1452
29 XI
Król węgierski Władysław Pogrobowiec nadał Świdnicy herb. Jego elementami były dwie korony, kroczący gryf oraz dzik.

1453–1454
– Pod wpływem poglądów fanatycznego mnicha Jana Kapistrana na Śląsku rozpoczęły się prześladowania Żydów.

1453
15 VIII
W Świdnicy spalono publicznie na stosie 10 mężczyzn i 7 kobiet – członków gminy żydowskiej.

1454
7 V
Król czeski i węgierski Władysław Pogrobowiec polecił przekazać skonfiskowany majątek żydowski mieszczanom świdnickim, a synagogę zamienić na kościół Bożego Ciała, który służył również jako arsenał miejski. Żydom odebrano wówczas cmentarz na Żydowskich Łąkach.

1455
31 I
W Świdnicy przebywał król Czech i Węgier Władysław Pogrobowiec w celu odebrania hołdu lennego.

1457
26 VII
Władysław Pogrobowiec na mocy dokumentu De judeos non tolerandis zabronił Żydom osiedlania się w mieście „po wieczne czasy”. Zakaz ten obowiązywał bezwzględnie do końca XVIII w.

23 XI
Śmierć Władysława Pogrobowca. Na tronie czeskim zasiadł Jerzy z Podiebradów (1458–1471).

Ok. 1459
– Cech rzeźników ufundował własną kaplicę w kościele pw. św. Stanisława i św. Wacława.

1459
31 VIII
Przybył do Świdnicy król czeski Jerzy z Podiebradów, który następnego dnia przyjął hołd lenny miast i rycerstwa Księstwa Świdnicko-Jaworskiego.

1460
– Miasto nawiedziła epidemia.

Ok. 1468
– W kościele parafialnym zbudowano Chór Mieszczan.

1469
– Śląsk w rękach króla węgierskiego Macieja Korwina.

Ok. 1470
– W Świdnicy urodził się Tomasz Stolzer, wybitny muzyk, którego utwory do dziś są wykonywane na całym świecie. Zginął w 1526 r., prawdopodobnie w bitwie pod Mohaczem.

1471
– Zmarł król Jerzy z Podiebradów. Na tronie czeskim zasiadł Władysław II Jagiellończyk. Śląsk pozostał w rękach Macieja Korwina.
– W Świdnicy istniało 676 warsztatów rzemieślniczych 48 specjalności, zaś najwięcej było karczmarzy.

1473
24 III
Decyzją rady miejskiej żaden cech nie miał prawa przyjmowania osoby, która nie byłaby wykształcona w swej profesji.
– Porozumienie świdnickiej rady miejskiej i cechów w sprawie przestrzegania praw i ochrony ludności przed bezprawiem, rabunkami i gwałtami, zwłaszcza ze strony rycerstwa.

Ok. 1474
– Ufundowano kaplicę św. Jana Chrzciciela w kościele parafialnym pw. św. Stanisława i św. Wacława.

1475
18 I
Król węgierski Maciej przybył do Świdnicy wraz z 1400 jeźdźcami i 2000 piechoty. Potwierdził miastu wszystkie przywileje. Jego pobyt trwał aż do 2 II.
– Powstanie sejmu śląskiego z trzema kuriami (izbami): książęcą, rycerską i mieszczańską.
Sejmowi przewodniczył nadstarosta królewski.

1476
– Z tego roku pochodzi wzmianka o nazwie ulicy Różanej. Wcześniej była to ulica Białych Mnichów, której nazwa wywodziła się od habitów zakonników dominikańskich.

1478
4 III
Mieszczanie świdniccy uzyskali od nuncjusza papieskiego Balthasara de Piscia zgodę na sprzedaż piwa w obłożonych klątwą Czechach.
– Wzmianka o istnienieniu stajni miejskiej, która mieściła się przy nieistniejącej dziś ulicy Rycerskiej, od XVIII w. zwanej Pańską.

1482
– Maciej Korwin, przy poparciu świdnickiego proboszcza Stanisława Bernwalta, próbował
bezskutecznie powołać konwent franciszkanów obserwantów (zwanych też bernardynami). Rada miejska oraz miejscowy kler nie poparły osadzenia w Świdnicy nowego zgromadzenia. Zakupiony dla obserwantów dom sprzedano, a jego właścicielkę zamknięto w więzieniu.

1483
– Miasto nawiedziła epidemia.

1484
– Przy nieistniejącej dziś ulicy Pańskiej wzmiankowano istnienie domu opata klasztoru NMP na Piasku we Wrocławiu.

1485
– Przy Bramie Kapturowej (u zbiegu dzisiejszej ul. Franciszkańskiej i pl. św. Małgorzaty) wzniesiono kaplicę poświęconą św. Wolfgangowi.

1486
– W dokumencie z tego roku poświadczono budowę drugiego muru obronnego.

Przed 1487
– Cech kramarzy ufundował w kościele parafialnym kaplicę zwaną obecnie kaplicą św. Józefa.

1487
– Pojawiło się osiedle Psie Pole, które Heinrich Schubert umiejscowił w okolicach ulic Wrocławskiej i Równej.

1488
6 IX
Zakończono budowę głównego korpusu kościoła parafialnego.
– Bitwa pod Tomkowicami w pobliżu Strzegomia. Wojska węgierskie pod dowództwem Jana Haugwitza rozbiły oddziały podiebradczyków idących na odsiecz oblężonemu przez Węgrów Głogowowi.

1489
– Król Maciej Korwin wystawił dla Świdnicy przywilej, na mocy którego w mieście mogło być szynkowane tylko piwo miejscowe. Spór o ten przywilej trwał 130 lat.
– Rada miejska zaleciła pokrywanie domów dachówkami.

1490
– Śmierć Macieja Korwina. Śląsk stopniowo przejął Władysław Jagiellończyk.

1491
– Najstarszy znany filigran (znak wodny) z papierni świdnickiej, która uznawana jest za jedną z pierwszych na Śląsku. Miała się ona znajdować w okolicach dzisiejszej ul. Wrocławskiej. Na przełomie XV i XVI w. papiernia uległa zniszczeniu.
– W tym roku pojawiła się w źródłach wzmianka o budowniczym organów Antonim Kistnerze.

1492
– Z tego roku pochodzi ołtarz Zaśnięcia NMP z kościoła parafialnego pw. św. Stanisława i św. Wacława. Ołtarz został ufundowany przez proboszcza Stanisława Bernwalta.

1493–1497
– W mieście przebywał Wawrzyniec Raabe zw. Corvinus (zm. 1527), wybitny humanista związany ze Śląskiem. W Świdnicy pełnił funkcję pisarza miejskiego i rektora szkoły parafialnej.

1493
– W Świdnicy urodził się Kasper Ursinus Vaelius Bernhardi (zm. 1539) – poeta śląski, autor m. in. epitalamium na ślub króla Zygmunta Starego z Boną. Wychował się i studiował w Krakowie.

1494
– Przy Furcie Szkolnej, zwanej inaczej Bramą Mikołajską, istniała już kaplica św. Anny, która zwana była również Kaplicą Jerozolimską. Z tego roku pochodziła fundacja dla jej ołtarza głównego.

1496
– Miasto nawiedziła powódź.

1500
26 XII
Król Władysław na prośbę rady miejskiej przywrócił wolne wybory rady (ograniczone w 1407 r.), bez uczestnictwa starosty księstwa.

1214–1526
– Johann Sachenkirch wraz z małżonką Weroniką ufundowali istniejący do dziś kościół pw. św. Barbary, który znajdował się w pobliżu zamku książęcego.

1502
– Z tego roku pochodzi wzmianka o istnieniu mieszczańskiego bractwa strzeleckiego.

1504
– Król Władysław Jagiellończyk potwierdził uprawnienia sądownictwa miejskiego. Od 1434 r. był to przedmiot sporów między szlachtą a mieszczaństwem.

1505
28 III
Rada wyraziła zgodę, by Michael Peutel przebudował Młyn na Błoniach na papiernię. Młyn ten był wzmiankowany już w 1377 r.
– Apteka miejska dostała się w prywatne posiadanie Franciszka Eisacka.

Ok. 1510
– Na cmentarzu przy Furcie Szkolnej (w pobliżu dzisiejszego WBK Banku Zachodniego, przy pl. Tysiąclecia) powstał kościół pw. św. Mikołaja, który został zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej.

1511
– Król czeski Władysław Jagiellończyk zarządził szereg reform monetarnych w związku z tzw. psuciem monety. W tym samym roku Świdnica przystąpiła do tzw. Związku Monetarnego utworzonego przez książąt śląskich i stany śląskie. W mieście wybuchły zamieszki. W ich
wyniku ucierpiał zamek, w którym znajdowała się mennica.

1515
– Układ wiedeński między Jagiellonami i Habsburgami w sprawie dziedziczenia tronów czeskiego i węgierskiego.

1516
– Śmierć Władysława Jagiellończyka.
– Ludwik Jagiellończyk, który objął tron czeski i węgierski po ojcu Władysławie Jagiellończyku, czasowo anulował reformę monetarną.

1517
– Mennica świdnicka zaczęła wybijać srebrne półgroszki bardzo podobne do ówczesnych półgroszków polskich, które były o 1/10 cięższe od tych pierwszych. Cięższe półgroszki polskie przywożono do Świdnicy, aby przebić je na lżejsze półgroszki świdnickie. Z nadwyżki kruszcu wybijano dodatkowe monety, rujnując przy tym gospodarczo Królestwo Polskie. Cała operacja przynosiła mennicy świdnickiej ogromny zysk. Na praktyki te nie godził się król polski Zygmunt I Stary, który zabronił w 1518 r. używania półgroszków świdnickich na terenie Królestwa Polskiego.

1518
– Król Ludwik przekazał zarząd nad mennicą miejską patrycjuszowi Paulowi Monau.Ten początkowo wybijał monety w swym domu przy ulicy Poszewniczej (obecnie ul. Przechodnia), a następnie na zamku.

1520–1524
– Powstanie świdnickie tzw. Pölerei. Zajścia w mieście zostały spisane w 1528 r. przez pisarza miejskiego Jakuba Garthenera na polecenie rady miejskiej. Przyczyną zaognienia konfliktów społecznych stały się problemy monetarne. Do 1529 r. trwał spór Świdnicy z królem (początkowo z Ludwikiem Jagiellończykiem, a następnie z Ferdynandem I), zaburzenia ludowe i wystąpienia przeciwko legalnej radzie.

1521
– Ludwik Jagiellończyk powrócił do idei reformy monetarnej, którą przeprowadził za pomocą śląskiego namiestnika księcia legnickiego Fryderyka II.

1522
26 III
Cechy świdnickie powołały wspólny związek mający na celu uporządkowanie spraw miejskich. Organizacji przewodził Mikołaj Weise, późniejszy burmistrz. Doprowadzono do obalenia ówczesnej rady miejskiej.
19 XI
Król Ludwik pozbawił miasto wolnego wyboru rady miejskiej. Postanowienie obowiązywało
do 1531 r.
– We Wrocławiu ścięto trzech świdniczan oskarżonych o przewodzenie buntownikom, którzy doprowadzili do obalenia świdnickiej rady miejskiej.
– Wzmianka świdnickiego proboszcza o licznych zwolennikach nauk Marcina Lutra w Świdnicy.

1523
II
Do miasta przybyli posłowie królewscy, by przywrócić starą radę miejską.
– Miasto nawiedziła epidemia.

1524
– Wybudowano mały mur obronny „na fosie”, który przebiegał od dzisiejszego kościoła zielonoświątkowego, aż do Bramy Witoszowskiej (wylot dzisiejszej ulicy Łukowej na plac Grunwaldzki).
– Na sejmie krajowym w Grodkowie osiągnięto kompromis między władzami miasta a zbuntowanymi cechami. W ten sposób formalnie zakończyło się Pölerei.

1525
– W Świdnicy urodził się Krzysztof Ortlob (zm. 1574), kantor, dyrygent i muzyk kapeli książęcej w Królewcu. Na dworach europejskich słynął ze znakomitego repertuaru. Pod koniec życia powrócił do Świdnicy.
– Zakończenie budowy kościoła parafialnego św. Stanisława i św. Wacława w Świdnicy.

1526
8 IX
Piotr Zehin budowniczy wieży świdnickiego kościoła parafialnego zginął w wyniku niefortunnego upadku z konia przed Bramą Kraszowicką.

1526–1542
– W Świdnicy przebywał Franciszek Faber (1497–1565), który pracował w tutejszej kancelarii miejskiej. Zasłyną głównie jako archiwista oraz poeta.