Kalendarium dziejów Świdnicy (od początku XIII wieku do 1526 roku). Część I – do 1362 r.

ok. 1214–1220
– Stefan z Wierzbnej wraz z synami miał ufundować kościół i klasztor Franciszkanów pw. Najświętszej Marii Panny w Lesie (po wyburzeniu obiektów klasztornych wybudowano tam budynek szkolny, w którym do niedawna mieściła się Szkoła Podstawowa nr 10). Informacja ta nie jest jednak prawdziwa, ponieważ reguła zakonna braci mniejszych została zatwierdzona przez papieża w 1223 r. Ponadto Franciszkanie zakładali swe klasztory w lokowanych miastach, więc mnisi mogli przybyć do Świdnicy najwcześniej kilka lat przed wystawieniem listu odpustowego papieża Innocentego IV z 1249 r.

1241
– Według legendy kościół parafialny został spalony podczas najazdu mongolskiego. Mongołowie mieli strzelać płonącymi strzałami w kierunku drewnianej budowli kościoła.

1243
– Lokacja wsi Pszenno. Komes Jan z Wierzbnej odstąpił tę wieś Arnoldowi celem lokowania jej na prawie niemieckim wg wzoru średzkiego. W dokumencie lokacyjnym Pszenna, który prawdopodobnie jest falsyfikatem, mieści się wzmianka o Świdnicy.

1244
– Książę wrocławski Henryk III miał przyznać miastu tzw. urbarz piwny, który dawał prawo warzenia piwa.

ok. 1245
– Według tradycji Peter Block z Norymbergii jako pierwszy uruchomił browar w Świdnicy. Miał on znajdować się przy Rynku.

1249
13 VI
Przywilej papieża Innocentego IV dla świdnickiego klasztoru Franciszkanów. Na jego mocy papież udzielił 40-dniowego odpustu wszystkim tym, którzy wspomogą finansowo budowę kościoła Najświętszej Marii Panny w Lesie.

1262
– W tym roku został poświadczony kasztelan świdnicki Stossonius.

1264
– Według dzieła Ephraima Ignatiusa Naso z 1667 r. pt. Phoenix redivivus Ducatuum Svidnicensis et Jauroviensis. Der wiederlebendige Phoenix der beiden Fuerstenthuemer Schweidnitz und Jauer niejaki Carl Flembig w 1264 r. Był właścicielem świdnickiej apteki. Przypuszcza się jednak, że istniejące wówczas apothecae były po prostu kramami, w których sprzedawano zioła i środki lecznicze, dlatego fakt ten nie świadczy jednoznacznie o istnieniu wyspecjalizowanej apteki.

Lata 40. XIII w.-1267 r.
– Świdnica otrzymała akt lokacji na prawie niemieckim. Według żyjącego w XVII w. Daniela Czepki stało się to w 1250 r. Według najnowszych ustaleń za czas lokacji Świdnicy należy uważać lata 40-te XIII w.

1267
3 IX
Z tego roku pochodzi najstarszy dokument, w którym Świdnica została określona jako miasto (civitas). Wymienia się w nim urząd wójta (advocatus) oraz obywateli (cives). Jest to akt fundacji pierwszego szpitala św. Michała.

1274
– Dokument książęcy wymieniający z imienia wójta dziedzicznego Henryka.

Ostatnia ćwierć XIII w.
– Prawdopodobnie w tym czasie powstał świdnicki zamek, włączony w łańcuch obwarowań miejskich. Po śmierci księżnej Agnieszki w 1392 r. przestał on pełnić funkcję rezydencji książęcej.

1276
– Książę Henryk IV potwierdził miastu nadanie lasu w pobliżu wsi Witoszów. Miał on zostać podarowany w 1259 r. przez Henryka III Białego świdniczanom jako wyraz wdzięczności za ich pomoc w walkach z jego bratem Bolesławem II Rogatką.

1278
– Zmarł książę legnicki Bolesław II Rogatka. Jego syn, książę Bolko I, rozpoczął panowanie w Księstwie Jaworskim.
– Książę wrocławski Henryk IV Probus nadał miastu prawo szrotu, czyli prawo sprzedawania piwa i wina w beczkach oraz dostarczania go osobom posiadającym prawo sprzedaży detalicznej.

1281
– Dekret książęcy Henryka IV wymieniający szerokie uprawnienia sądownicze wójta, dające mu możność sądzenia i karania mieszczan, mieszkańców okolicznych wsi, a także przedstawicieli rycerstwa. Niezadowolenie ostatnich spowodowało ograniczenie kompetencji wójta w 1285 r. co do sądzenia przewinień popełnionych w samej Świdnicy.

1282
– Henryk IV książę wrocławski podarował miastu wieś Słotwinę.

1283
– Henryk IV sprowadził do Świdnicy Zakon Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, który swą siedzibę znalazł przy szpitalu św. Michała.

1284
– Z tego roku pochodzi najstarsza znana pieczęć miejska przedstawiająca kroczącego gryfa.
– Pierwsza wzmianka o świdnickiej szkole parafialnej. Jej rektorem, a zarazem pierwszym pisarzem miejskim, był magister Walter.
– Wzmianka o ulicy Rzeźników (obecnie ul. Spółdzielcza).
– Książę jaworski Bolko ożenił się z Beatrycze, córką Ottona Długiego, władcy Brandenburgii.

1285
– Książę wrocławski Henryk IV Probus nadał miastu prawo mili. Zabraniało ono osiedlania się rzemieślnikom w promieniu mili od miasta (ok. 6,5 km) oraz budowy karczem, sprzedawania sukna, o ile nie było się kupcem świdnickim.
– Pierwsza wzmianka o Żydach w Świdnicy w związku z określeniem przez Henryka IV ich powinności wobec miasta.

1290

24 VI
Zmarł książę wrocławski Henryk IV Probus, w wyniku czego Bolko I wszedł w posiadanie południowo-zachodniej części Księstwa Wrocławskiego z miastami: Świdnicą, Strzegomiem, Dzierżoniowem, Ząbkowicami Śląskimi, Ziębicami i Strzelinem.
16 X
Książę Bolko I zobowiązał mieszczan do posłuszeństwa wobec rozporządzeń rady miejskiej. Odtąd znieważenie rajcy uważane było za tożsame ze znieważeniem samego księcia, zaś książę był postrzegany jako szósty rajca.
– Po raz pierwszy pojawiła się rada miejska. Początkowo liczyła pięciu rajców, a od 1355 r. – sześciu.
– Powstanie Księstwa Świdnicko-Jaworskiego.
– Z tego roku pochodzi pierwsza wzmianka o mennicy świdnickiej i mincerzu nazwiskiem Petzmann.

1291
– Pierwsza wzmianka o theatrum mercatorum (sukiennicach). Książę Bolko I zezwolił również na budowę 32 kramów bogatych kramarzy na środkowej części placu rynkowego. Z każdego kramu książę pobierał czynsz w wysokości 1/2 grzywny. Dom kupiecki spełniał początkowo rolę ratusza. Powszechnie przyjmuje się, że sam ratusz jako siedziba władz miejskich powstał w I poł. XIV w.
– W tym roku miano sprowadzić do Świdnicy Dominikanów.

1292
– Bolko I ufundował opactwo Cystersów w Krzeszowie.

1293
7 II
Świdnica udzieliła miastu Raciborzowi pouczenia odnośnie prawa miejskiego w oparciu o własny ustrój.
– W źródłach pojawił się urząd burmistrza. Przewodniczył on radzie miejskiej.

1295
– Książę Bolko I wyłączył Żydów spod jurysdykcji miejskiej i poddał ich sądowi dworskiemu.

1298
– W tym roku została wspomniana w źródłach wieś Schreibendorff. Położona była w bezpośrednim sąsiedztwie Świdnicy (znajdowała się w miejscu dzisiejszego pl. Ludowego i parku Centralnego). Zniknęła z powierzchni ziemi w czasie budowy twierdzy świdnickiej (znaczną część jej obszaru zalano wodą po usypaniu grobli na potoku Witoszówka).
– Miasto nawiedziła epidemia.

XIII/XIV w.
– Utworzenie leprozorium dla kobiet pw. Św. Ducha (przy dzisiejszej ul. Westerplatte, za mostem na rzece Bystrzycy patrząc od strony Starego Miasta) oraz dla mężczyzn pw. św. Jana (również przy ul. Westerplatte, przed mostem patrząc od strony miasta).

II poł. XIII w.
– Zaczęły powstawać świdnickie cechy rzemieślnicze.

II poł. XIII w. – XVI w.
– Wznoszono mury miejskie Świdnicy. Inicjatywę tę przypisuje się Henrykowi IV Probusowi.
Prace budowlane najpewniej rozpoczęły się między rokiem 1266 a 1285.

1300
– Najprawdopodobniej od tego roku w Świdnicy prowadzono księgę podatkową.

1301
9 XI
Umarł książę Bolko I. Pozostawił trzech małoletnich synów: Bernarda, Henryka i Bolka oraz pięć córek. Opiekę nad dziećmi, oprócz ich matki księżnej Beatrycze, do 1308 r. sprawował brat księżnej margrabia brandenburski Herman.

1305
– Z tego roku pochodzi najstarszy wzmiankowany na Śląsku krzyż pojednania, który miał zostać wystawiony w Strzegomiu.

1308–1326
– Bernard, syn Bolka I, władał Księstwem Świdnickim.

1308
10 II
Najstarsza wzmianka o jatkach mięsnych w Świdnicy. Znajdowały się one przy wschodniej pierzei Rynku, w miejscu dzisiejszej ul. Środkowej.
– Kres rządów opiekuńczych. Bernard objął władzę w księstwie (do 1326 r.) oraz opiekę nad małoletnimi braćmi (do 1314 r.).
– Z tego roku pochodzi pierwsza wzmianka o świdnickiej łaźni, która mieściła się przy dzisiejszej ul. Bohaterów Getta. Wówczas istniała już także Brama Dolna, która znajdowała się u zbiegu dzisiejszych ulic Długiej i Pułaskiego.

1311
– Jan Luksemburski zasiadł na tronie czeskim. Wysunął roszczenia do Korony polskiej i rozpoczął walkę o wpływy czeskie na Śląsku.
– Książę Bernard pozwolił osiedlić się dominikanom w obrębie murów miejskich, w miejscu dzisiejszego Aresztu Śledczego przy ul. Różanej.
– Bunt piekarzy świdnickich, którzy wystąpili przeciwko radzie miejskiej i bez jej zgody podnosili ceny na swe towary. Rada obniżyła ceny chleba oraz ustaliła ich maksymalne stawki, a także ustanowiła wolny targ chlebem w niedzielę. Następnie ukarano piekarzy. Zostali oni zobligowani do dostarczenia 1200 wozów kamienia na budowę fortyfikacji miejskich.

1313
2 VII
W Świdnicy wybuchł wielki pożar, który strawił większość miasta. W związku z tym książę Bernard zwolnił mieszkańców miasta na okres 4 lat z powinności i danin, a dochody przeznaczył na odbudowę. Po tym pożarze przesunięto wschodnią linię zabudowań Rynku w kierunku zachodnim.

1314
– Ustała opieka księcia Bernarda nad młodszymi braćmi, Henrykiem i Bolkiem. W tym samym roku podzielono obszar księstwa na dwie części. Bernard otrzymał Świdnicę, Dzierżoniów, Strzegom, Ziębice, Bolków i Kamienną Górę, zaś Henryk – Jawor, Jelenią Górę i Bolesławiec. Dopiero w 1322 r. najmłodszy Bolko, pierwotnie przeznaczony do stanu duchownego, otrzymał Księstwo Ziębickie.

1315
– Według przekazów rocznikarskich spalono na stosie 50 waldensów, w tym kobiety i dzieci. Z najnowszych badań wynika, że udokumentowanych jest jedynie czworo skazanych na najwyższy wymiar kary.
– Z tego roku pochodzi nowa pieczęć rady miejskiej przedstawiająca kroczącego gryfa.
– Powstała uliczka zwana Zaułkiem Świętokrzyskim, która miała łączyć rynek z kościołem Dominikanów pw. Św. Krzyża. Teren ten podarował mieszczanin świdnicki Konrad Stangrüne.

1316
21 II
Książę Bernard potwierdził i rozszerzył prawo mili.

1321
– Książę Bernard polecił założenie pierwszej księgi ławniczej, tzw. quatenus.
– Z tego roku pochodzi wzmianka o istnieniu w pobliżu Świdnicy winnic.

1322
– Synowie Bolka I świdnicko-jaworskiego, Bernard świdnicki i Bolko II ziębicki, wzięli udział w rejzie krzyżackiej na Litwę.

1323–1324
– Bernard świdnicki i Henryk jaworski zostali stronnikami Władysława Łokietka w konfliktach wewnętrznych książąt Śląska oraz w koalicji antyluksemburskiej.

1323
– Władysław Łokietek wyprawił się na Śląsk.
– Na zewnątrz murów miejskich – przed Bramą Piotrową (dawniej Poszewniczą) wzniesiono kaplicę św. Piotra i św. Pawła.
– W Świdnicy istniał już kamienny most na Bystrzycy, w ciągu dzisiejszej ul. Westerplatte, uważany za najstarszy na ziemiach polskich. W średniowieczu był on nazywany mostem Św. Ducha, ponieważ w pobliżu istniał szpital dla trędowatych kobiet i kaplica pod tym wezwaniem.

1326
6 V
Zmarł książę Bernard Stateczny.
– Książę zabronił handlu wiejskiego, szczególnie sprzedaży sukna w domach i przed kościołem.
– Pojawiła się pewna wzmianka o zamku książęcym istniejącym prawdopodobnie już w kon. XIII w., który znajdował się przy dzisiejszej ul. Muzealnej.

1326–1368
– Rządy Bolka II Małego w Księstwie Świdnicko-Jaworskim.

1327
– Henryk VI zapisał na rzecz Korony czeskiej Księstwo Wrocławskie.
– Bolko II zezwolił na wymurowanie sklepów sukienniczych pod domem kupieckim.

1327–1335
– Część książąt śląskich przyjęła zwierzchnictwo czeskie. Piastowska linia świdnicko-jaworska
nadal broniła swej niezależności.

1328
– Bolko II wydał rozporządzenie o zasadach wyboru rady miejskiej. W dniu św. Michała (29 IX) pięciu ustępujących rajców miało dokonać wyboru nowego składu rady.
– Bolko II wydał dokument potwierdzający prawa i statuty nadane dotychczas mieszczanom świdnickim oraz określił szczegółowo uprawnienia rady, ławników i starszyzny cechowej.
– Bolko II wydał pierwsze zarządzenie porządkowe dla mieszkańców miasta. Nakazał wywożenie nieczystości i zobowiązał właścicieli kamienic do dbałości o stan dróg przed posesjami oraz do umieszczenia przed domami kładek pod karą w wysokości 1 wiardunku (około 49 g, co odpowiadało 1/4 grzywny).
– Potwierdzenie praw Żydów.

1329
– Bolko II pośredniczył w rokowaniach w sprawie rozejmu między Władysławem Łokietkiem
a Ludwikiem Wittelsbachem.
– W Świdnicy pisarz kancelarii miejskiej Tyczko został skazany na karę śmierci. W średniowieczu
pisarze, którzy dopuścili się fałszerstwa tracili zwykle tę rękę, którą dokonali przestępstwa, albo byli karani śmiercią.

1330
4 III
Powołano w Świdnicy sąd sześciu, tzw. Manngericht (Sąd Mański), pełniący funkcję instancji
apelacyjnej dla całego księstwa. Składał się on z trzech przedstawicieli szlachty, którzy wybierali sędziego dworskiego oraz dwóch członków rady miejskiej. Do pocz. XVI w. posiedzenia odbywały się w rezydencji książęcej.
– W tym roku wzmiankowano posiadanie przez Świdnicę wagi miejskiej.
– Według tradycji Bolko II zainicjował budowę obecnego kościoła pw. św. Stanisława i św. Wacława.
– Z tego roku pochodzą zapiski mówiące o istnieniu piwnicy znajdującej się pod ratuszem, tak więc budynek ratusza musiał istnieć już wcześniej.

1331–1375
– Miasto wykupiło stopniowo wieś Pszenno.

1331
– W Świdnicy przebywał król czeski Jan Luksemburski.
– Powstała koalicja czesko-krzyżacka przeciwko Władysławowi Łokietkowi. Bolko II opowiedział się po stronie polskiego władcy.
– Książę Bolko II polecił doręczać stronom w sporach listy ławnicze, które zawierały orzeczenia sądowe.

1332
– Dla tego roku poświadczona jest wzmianka o ulicy Garncarzy, która obecnie nosi nazwę Budowlanej. Funkcjonowały też inne nazwy tej ulicy, jak Żydowska czy Więzienna.
– Świdnickim beginkom wytoczono postępowanie inkwizycyjne. Proces prowadził dominikanin
Jan Swenkenfeldt pochodzący z podświdnickich Makowic. Zgromadzenie zostało ostatecznie zlikwidowane edyktem papieskim w 1372 r.
– Z tego roku pochodzi wiarygodna wzmianka o aptekarzu Henryku.
– Wzmianka o cegielni miejskiej usytuowanej przed Bramą Witoszowską.

1335
– Rada świdnicka nabyła od księcia odrębny dotychczas sąd miejski dla Sobótki wraz z okręgiem.
– Z tego roku pochodzi najstarsza pieczęć ławnicza Świdnicy przedstawiająca dzika.
– Układ w Trenczynie między królestwami: czeskim (Jan Luksemburski) i polskim (Kazimierz Wielki). Strona polska zobowiązała się uznać prawa Korony czeskiej do większości księstw śląskich oraz księstwa płockiego.

1336
– W tym roku przyłączono do Świdnicy przedmieście zwane Nowym Miastem (rejon dzisiejszego pl. M. Drzymały).
– Powstał cech kramarzy.
– Wybuchł spór między kupcami a władzami miejskimi o miejsce w domu kupieckim. Kupcy pragnęli umieścić swoje kantory na pierwszym piętrze budynku.
– Jan Luksemburski zhołdował Księstwo Ziębickie.

ok. 1337–1380
– Budowa synagogi między dzisiejszymi ulicami Kotlarską i Grodzką.

1337
– W tym czasie funkcjonowało w Świdnicy 11 cechów.
– Bolko II potwierdził wolny targ na chleb.
– Z tego roku pochodzi wzmianka o pierwszym świdnickim medyku imieniem Piotr.

1338
– Bolko II poślubił Agnieszkę, córkę Leopolda Habsburga.

1339
– Akt krakowski potwierdził postanowienia układu trenczyńskiego co do rezygnacji strony polskiej z praw do Śląska z wyraźnym wyłączeniem Księstwa Świdnickiego i Jaworskiego.

I poł. XIV w.
– Powstają liczne cechy rzemieślnicze, które tworzą własne statuty.

1340
– Książę Bolko II założył komandorię krzyżowców z czerwoną gwiazdą, przekazując tym samym szpital zakonowi.

1341
– Bolko II odstąpił mieszczanom świdnickim za 20 grzywien prawo bicia halerzy na okres roku.

1342
– Książę Bolko II ograniczył wymiar służby obronnej mieszczan, która odciągała świdniczan od pracy zawodowej. Książę zobowiązał do noszenia broni swe sługi i żołnierzy. Nakaz powtórzył następnie w 1347 r., a jego niewypełnianie obłożył surowymi karami.
– W kościele parafialnym Konrad Sachenkirch ufundował kaplicę, która dziś spełnia rolę zachrystii.

1344
– Wydano wilkierz miejski regulujący zasady współistnienia cechów w zakresie osiedlania się i sprzedaży wyrobów.
– Bolko II ustanowił wolny targ na sól w czwartki i soboty.
– Od tego roku w Świdnicy zaczęto kłaść nawierzchnie brukowe.
– Książę brzeski Bolesław III zakazał importu piwa świdnickiego, aby ochronić własnych producentów przed stratami. Pierwszy zakaz wydał w 1342 r. Podobne zakazy obowiązywały we Wrocławiu, Środzie Śląskiej i Oławie.

1345
1 I
Król polski Kazimierz Wielki nadał kupcom z Księstwa Świdnickiego przywilej wolnego handlu z Rusią.
– Bolko II wziął udział, wraz z Kazimierzem Wielkim, Karolem Robertem węgierskim i cesarzem
Ludwikiem, w koalicji antyluksemburskiej.
– Książę Bolko II zezwolił miastu na potrącanie ze swoich dochodów pewnej sumy pieniędzy przez okres 15 lat i użycie jej na umocnienie obwarowań miejskich.
– Wojna polsko-czeska. Jan Luksemburski zaatakował Księstwo Świdnickie (utrata Kamiennej Góry, nieudana próba zdobycia Świdnicy).
– Bolko II odstąpił mieszczanom wszystkie cła za jednorazową opłatą 220 grzywien groszy praskich.

1346
– Zmarł Henryk jaworski. Księstwo Jaworskie zostało ponownie połączone z Księstwem Świdnickim.
– Bolko II odstąpił miastu na 10 lat dochody z wójtostwa ziemskiego za poręczenie długu u Żydów nyskich w wysokości 150 grzywien groszy polskich.

1347
– W Świdnicy przebywał król Czech Karol.
– Bolko II odnowił i potwierdził prawo mili.
– Z tego roku ma pochodzić bezramienny krzyż, na którym umieszczono inicjały błazna księcia Bolka II Jakuba Thau. Według legendy spowodował on śmierć syna księcia. Mały Bolko III miał zginąć od uderzenia kamieniem. Jak głosi legenda, błazen został stracony w miejscu, gdzie znajduje się krzyż przy obecnym placu św. Małgorzaty.

1348
22 XI
Polsko-czeski traktat pokojowy w Namysłowie. Dwustronne uznanie status quo. Śląsk pozostał przy Czechach, z wyjątkiem Księstwa Świdnicko-Jaworskiego.
– Bolko II zastawił u Żyda świdnickiego Izaaka miasto Lwówek za 176 grzywien srebra.

1349
– Ekscesy antyżydowskie w Świdnicy. Na Śląsku pojawili się biczownicy na fali niepokoju związanego z „czarną śmiercią” (epidemią dżumy).

1350
16 VIII
Zawarcie pokoju w Świdnicy, który stanowił, że Bolko II nie będzie bez zgody króla czeskiego Karola (późniejszego cesarza Karola IV) dysponował swoimi ziemiami.
– Bolko II zwolnił od czynszu kramarzy posiadających kramy przy ratuszu.

Poł. XIV w.
– Pełny rozkwit produkcji świdnickiego piwa.

1351
– Miasto odkupiło od Jana Schwenckenfelda Złoty Las.
– W Świdnicy wybuchł bunt tkaczy.
– Książę Bolko II zapisał bliskiej jego sercu Elzie Haberkorn 10 grzywien srebra rocznie.
– Bolko II odstąpił miastu dochody z targu solnego.
– Bolko II sprzedał mieszczanom za 300 grzywien groszy praskich prawo bicia złotych florenów oraz monet srebrnych na okres 10 lat. Przywilej ten za podobną opłatą został odnowiony w 1361 r. na kolejne 10 lat.

1352
30 VI
Bolko II pozwolił mieszczanom świdnickim, strzegomskim i dzierżoniowskim w miejsce monety 1-groszowej bić monetę 12-halerzową, zamiast bitej dotąd 10-halerzowej, oraz 24-półhalerzową, zamiast dotychczasowej 20-półhalerzowej.
– Przy Bramie Witoszowskiej (u wylotu ul. Łukowej) poświęcono kaplicę św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty.

1353
10 III
Zawarto ugodę w Wiedniu stanowiącą, że w razie bezpotomnej śmierci Bolka II jego księstwo przejdzie w ręce Karola IV jako wiano Anny z zastrzeżeniem dożywocia dla księżnej Agnieszki.
VI
Kolejny pobyt króla czeskiego Karola IV w Świdnicy.
3 VII
Bolko II wystawił ostateczny akt sukcesyjny dotyczący Księstwa Świdnicko-Jaworskiego w razie jego bezpotomnej śmierci.
– Bolko II oddał rękę swej bratanicy Anny, córki zmarłego brata Henryka, Karolowi IV.
– Bolko II zakupił od Przemka cieszyńskiego ziemię siewierską, zaś od Karola IV otrzymał Sobótkę.

1355
29 XI
Bolko II wydał nowe postanowienie co do wyboru rady miejskiej. Liczba rajców została zwiększona z pięciu do sześciu. Nowi rajcy mieli dokonywać wyboru pięciu następców, zaś szóstego dobierano z grona ustępujących rajców. Urzędowanie miało się rozpoczynać w dzień św. Marcina (11 XI). W rzeczywistości już w czasach nowożytnych wyboru rady nie dokonywano ściśle według przyjętych reguł. Stosowano dwa terminy jesienne: dzień św. Michała i św. Marcina.
– Miasto zyskało przywilej wolnego handlu z Pragą.

1356
1 V
Układ między Kazimierzem Wielkim a Karolem IV w Pradze. Kazimierz zrezygnował z praw do Byczyny, Kluczborka, Świdnicy i Jawora.
– Bolko II zakupił Złoty Stok, a w dożywocie otrzymał Byczynę i Kluczbork.
– Bolko II nadał Świdnicy przywilej prawa składu na marzannę. Miasto było monopolistą w tej dziedzinie na trenie księstw świdnickiego i jaworskiego.

1358
28 IV
Cesarz Karol IV potwierdził, że książę legnicki Wacław sprzedał Bolkowi II połowę Brzegu i Oławy z okręgiem.
– Układ cesarza Karola IV z dożą weneckim w sprawie wolnego obrotu towarami z Włoch, co ułatwiło kupcom świdnickim handel m.in. metalami szlachetnymi.

1359
– Miasto nabyło od Hannsa von Seydlitz wieś Modliszów.

1360
17 I
Bolko II wystawił dokument, w którym wyraził zgodę na fundację przez jego żonę księżną Agnieszkę konwentu klarysek w Świdnicy. Nigdy jednak nie doszło do realizacji zamierzenia ze względu na długi, które pozostawił po sobie Bolko II.
15 III
Biskup wrocławski Przecław z Pogorzeli wyraził zgodę na założenie w pobliżu kościoła parafialnego, lecz poza murami miejskimi, cmentarza z kaplicą św. Mikołaja (rejon dzisiejszego pl. Tysiąclecia Państwa Polskiego). Grzebano na nim zmarłych wskutek epidemii dżumy. Celem ułatwienia komunikacji w murach miejskich wybito przejście zwane Bramą Mikołajską. Odtąd do miasta wiodło siedem bram.
– Bolko II zajął Grodków. Wskutek najazdu zginął jeden mieszkaniec tego miasta.

1361
31 VII
Pożar miasta. Bolko II zwalnia mieszczan od powinności na okres 4 lat.
– Najwcześniejsze na Śląsku porozumienie pracodawców w sprawie płac. Na zjeździe w Świdnicy przedstawiciele cechów krawieckich z 22 miast śląskich uchwalili jednolite płace dla czeladników (1 grosz tygodniowo).
– Bolko II uzyskał po swej siostrze Konstancji połowę Księstwa Głogowskiego i Ścinawskiego.

1362
– Bolko II wydał polecenie budowy wyłącznie murowanych domów. Zarządzenie miało na celu uchronienie miasta przed pożarami.